Wycena 1.500 zł. Chcesz kupić? Zaproponuj swoją cenę: a@e-cymelia.pl
Kupujący otrzyma imienną fakturę – świadectwo, że jest to jego własność, że wszedł w posiadanie tak unikatowego zabytku legalnie oraz, że należne podatki zostały opłacone (nie musi płacić podatku pcc – od zakupu rzeczy używanej powyżej 1000 zł).
Język druku: łacina – w średniowieczu i później język uniwersalny – powszechnie używany i znany w całej wykształconej Europie, także w Polsce (dotyczy to pism kościelnych jak i świeckich – np. dokumenty prawne sporządzano po łacinie – w tym ówczesnym międzynarodowym języku…).
Nabywca z rękopisem otrzyma opis sporządzony przez naukowca – na odwrocie opisu jest skan fragmentu dokumentu – w skali 1:1, co uniemożliwia użycie tej pisemnej analizy do np. sprzedaży innego zabytku.
Charakterystyka rękopisu z XVI wieku sporządzona przez dr hab.
Jest to instrument notarialny czyli dokument wystawiony przez notariusza publicznego. Dokument został spisany na papierze czerpanym po łacinie i częściowo po włosku w Carpi w Księstwie Modeny. Jest to jakiś układ, umowa, w której uczestniczą panowie de Cochapanis (Coccapani) pochodzący z Carpi z arcybiskupem Modeny z rodu d’Este, który panował w Księstwie Modeny i Reggio. Coccapani z Carpi to rodzina szlachecka, posiadająca tytuł markiza. Sprawa dotyczy majątku rodziny Cochapanis (Coccapani) położonego poza Carpi, w miejscu zwanym La Brada.
Dokument dotyczący tej sprawy został sporządzony 28 stycznia 1538 r. – data jest zapisana na 5 stronie: millesimo quingentesimo trigesimo octavo, indicione undecima, die vigesimo octavo Januarii. Dokument został spisany przez notariusza Michaela Saccanusa z Carpi. Jednakże opisywany instrument notarialny jest odpisem treści dokumentu z 1538 r., sporządzonym 14 lutego 1562 r. przez notariusza publicznego Jana Frani z Carpi. Posiadał on uprawnienia notarialne pochodzące z komitywy papieskiej i cesarskiej.
Rękopis liczy 6 stron zapisanych i jedną kartę czystą (wymiar kart ok. 19 x 28 cm). Zawiera okładkę z błękitnego papieru czerpanego. Dwie karty mają znak wodny.
Na piątej stronie wymienieni są świadkowie akcji prawnej z 1538 r.
Na szóstej stronie widoczny znak notarialny zawierający inicjały notariusza Jana Frani – IFR. Do posiadania własnego znaku zobowiązany był każdy notariusz.
Instytucja notariatu publicznego rozpowszechniła się we Włoszech i południowej Francji w XII w. Dokument sporządzony przez notariusza publicznego upoważnionego przez papieża lub cesarza (tzw. autorytet) i zaopatrzony odręcznym znakiem notariusza posiadał wagę i zaufanie publiczne. Każdy instrument notarialny posiadał znak notarialny świadczący o jego autentyczności.
