SPRZEDANY Chcesz kupić PODOBNY? Napisz do nas to poszukamy dla Ciebie: a@e-cymelia.pl
Nabywca otrzyma charakterystykę rękopisu sporządzoną przez historyka znającego biegle łacinę i zajmującego się średniowieczem (tytuł naukowy doktora habilitowanego). Gwarancja autentyczności oraz legalnego pochodzenia. Brak pieczęci i wpisów własnościowych.
Język rękopisu: łacina – w średniowieczu język uniwersalny – powszechnie używany i znany w całej wykształconej Europie, także w Polsce (dotyczy to zarówno pism kościelnych jak i pism świeckich – np. dokumenty prawne sporządzano po łacinie – w tym ówczesnym międzynarodowym języku…)
UWAGA – karta jest pergaminowa. Nie jest to rękopis na papierze, ale na specjalnie wyprawionej skórze.
Niezwykle rzadki ślad dawnego notariatu. W przypadku naszej oferty gwarantujemy autentyczność i datowanie.
Nabywca z rękopisem otrzyma opis sporządzony przez naukowca – na odwrocie opisu jest skan fragmentu dokumentu – w skali 1:1, co uniemożliwia użycie tej pisemnej analizy do np. sprzedaży innego rękopisu.
Kupujący otrzyma też imienną fakturę – świadectwo, że jest to jego własność, że wszedł w posiadanie tak unikatowego zabytku legalnie oraz, że należne podatki zostały opłacone (nie musi płacić podatku pcc – od zakupu rzeczy używanej powyżej 1000 zł).
Charakterystyka rękopisu z 1487 roku sporządzona przez dr hab.
Jest to instrument notarialny czyli dokument wystawiony przez notariusza publicznego. Dokument, spisany na pergaminie (wymiary ok. 39 x 11 cm), po łacinie został wystawiony 3 sierpnia 1487 na zamku Liagnaschi – dziś to miejscowość Lagnasco w Sabaudii (Piemont, północne Włochy).
Data i miejsce wystawienia dokumentu znajduje się w pierwszym wersie: anno eiusdem Domini millesimo quatricentessimo octuogessimo septimo indictione quinta die tercia mensis augusti. Actum in burgo Liagnaschi.
Dokument dotyczy sprzedaży folwarku (łac. allodium) przez Anthoniusa Borrelli.
Notariuszem publicznym sporządzającym ten dokument był Constantinus Matchalco z Liagnaschi. Widoczny jest jego znak notarialny czyli inicjały „C” zwieńczone krzyżem i „M”. Do posiadania własnego znaku zobowiązany był każdy notariusz. Wspomniany notariusz posiadał uprawnienia z autorytetu cesarskiego, o czym jest informacja w przedostatnim wersie.
Instytucja notariatu publicznego rozpowszechniła się we Włoszech i południowej Francji w XII w. Dokument sporządzony przez notariusza publicznego upoważnionego przez papieża lub cesarza (tzw. autorytet) i zaopatrzony odręcznym znakiem notariusza posiadał wagę i zaufanie publiczne. Każdy instrument notarialny posiadał znak notarialny świadczący o jego autentyczności.
