Wycena 1.700 zł. Chcesz kupić? Zaproponuj swoją cenę: a@e-cymelia.pl
Kupujący otrzyma imienną fakturę – świadectwo, że jest to jego własność, że wszedł w posiadanie tak unikatowego zabytku legalnie oraz, że należne podatki zostały opłacone (nie musi płacić podatku pcc – od zakupu rzeczy używanej powyżej 1000 zł).
Język druku: łacina – w średniowieczu i później język uniwersalny – powszechnie używany i znany w całej wykształconej Europie, także w Polsce (dotyczy to pism kościelnych jak i świeckich – np. dokumenty prawne sporządzano po łacinie – w tym ówczesnym międzynarodowym języku…).
Nabywca z rękopisem otrzyma opis sporządzony przez naukowca – na odwrocie opisu jest skan fragmentu dokumentu – w skali 1:1, co uniemożliwia użycie tej pisemnej analizy do np. sprzedaży innego zabytku.
Charakterystyka rękopisu z XVI wieku sporządzona przez dr hab.
Jest to instrument notarialny czyli dokument wystawiony przez notariusza publicznego. Dokument został spisany na cienkim pergaminie po łacinie w Bolonii we Włoszech 18 maja 1545 r. w pałacu biskupim.
Rękopis liczy 16 stron (15 zapisanych) o wymiarach ok. 16,5 x 24 cm. Data i miejsce wystawienia dokumentu znajduje się w drugim i trzecim wersie: millesimo quingentesimo quadragesimo quinto indicione tercia die decimo octavo mensis Maii. Dodatkowo do datacji posłużył pontyfikat ówczesnego papieża Pawła III. Data widoczna na pierwszej stronie okładki tj. 1496 r. jest błędna.
Dokument zawiera dwie części – pierwsza z nich dotyczy ustanowienia opieki nad małoletnimi braćmi Angelusem, Michałem i Jakubem de Gambaro. Natomiast druga część (z tą samą datą) dotyczy podziału majątku między Hiobem de Gambaro i jego trzema wymienionymi wyżej braćmi. Odbyło się to w obecności świadków wywodzących się z władz miejskich Bolonii i tamtejszego Kościoła.
Notariuszem publicznym sporządzającym ten dokument był Camillus Malchianollus z Bolonii.
U dołu przedostatniej strony widoczny znak notarialny zawierający inicjały notariusza Camillusa Malchianollusa – CM. Do posiadania własnego znaku zobowiązany był każdy notariusz. Na ostatniej stronie widoczne są późniejsze adnotacje notarialne – jedna z 4 VII 1548 r. dokonana przez notariusza Jana, druga – również z 1548 r. – przez notariusza Octavianusa. Na ostatniej stronie okładki widoczne obliczenia taksy notarialnej.
Instytucja notariatu publicznego rozpowszechniła się we Włoszech i południowej Francji w XII w. Dokument sporządzony przez notariusza publicznego upoważnionego przez papieża lub cesarza (tzw. autorytet) i zaopatrzony odręcznym znakiem notariusza posiadał wagę i zaufanie publiczne. Każdy instrument notarialny posiadał znak notarialny świadczący o jego autentyczności.
